کشف مغزی سریع‌تر از تمام رایانه‌های جهان

مغز زنبور که کوچک‌تر از نوک سوزن است، چنان سریع عمل می‌کند که بنا به گفته دانشمندان می‌تواند در یک ثانیه یک میلیون عملیات را تجزیه و تحلیل کند و انجام دهد و این بدان معناست که مغز زنبورها از هر رایانه‌ای در جهان سریع‌تر عمل می‌کند.

همچنین دانشمندان دریافته‌اند که زنبورها برای مشاهده و دیدن اشیا و محیط از اشعه ماورای بنفش استفاده می‌کنند که دارای امواج کوتاهی است و این موجب می‌شود تا زنبورها اشیا را بسیار سریع‌تر از انسان‌ها ببینند و این به آنها اجازه می‌دهد تا هنگام پرواز و جستجوی غذا گل‌های دارای شهد را بیابد.

تصاویر گرفته شده از چشم زنبورها نشان می‌دهد که چشم این حشره متشکل از 30 لنز نوری فوق العاده است. به همین دلیل دانشمندان درصدد ساخت دوربین‌هایی بسان چشم زنبور هستند.

به گزارش خبرگزاری فارس، چشم زنبور متشکل از هزاران لنز کوچک شش گوشه‌ای است و دانشمندان دریافته‌اند، این ساختار چشمی زنبور به آن کمک می‌کند که ماورای جنگل‌ها را ببیند و مانع برخورد خود با اشیا به ویژه برخورد با پرندگان دیگر شود.

منبع: http://www.aftabnews.ir

دانشمندان امیدوارند با شناسایی الگوی پیچیده گل کلم بتوانند مکانیسم‌های بیولوژیکی و فیزیکی مؤثر در رشد سبزیجات را بهتر درک کنند.

به گزارش ایسنا، محققان موفق به کشف یک فرمول ریاضی برای توصیف فرایند شکل‌گیری الگوهای پیچیده گل کلم به عنوان یک الگوی فراکتال شدند.

ساختار فراکتال الگویی را توصیف می‌کند که طبق آن زمانی که یک بخش کوچک از الگو برداشته می‌شود، این بخش، تقریبا مشابه ساختار کامل است؛ در حقیقت جزئی از یک تصویر در کل آن تکرار می‌شود.

در طبیعت، ابرها، رعد و برق، بلورها، دانه‌های برف، کوه‌ها و حتی رگ‌های خونی بدن نمونه‌هایی از الگوی فراکتال هستند.

اگرچه خواص فراکتال‌ها مانند شکل و اندازه مورد مطالعه دقیق قرار گرفته، اما اطلاعات کمی از نحوه شکل‌گیری این ساختارهای پیچیده به دست آمده است.

محققان از پنج دانشگاه اسپانیا، فرانسه و بلژیک مطالعه گسترده‌ای را برای بررسی نحوه شکل‌گیری ساختار فراکتال آغاز کرده و در گام نخست فیلم‌های نازکی را با استفاده از تکنیک رسوب شیمیایی فاز بخار (CVD)رشد دادند.

با کمک فرایند CVD، فیلم‌ها در شکلی مشابه الگوهای پیچیده گل کلم رشد پیدا کردند و محققان قادر به توصیف نحوه شکل‌گیری الگوهای شبه گل کلمی شدند.

نتایج این تحقیق در مجله Physics منتشر شده است.

در یک آزمایش جدید معلوم شد که ترس از ریاضیات می‌تواند شبکه‌های درد را در مغز فعال کند.

به گزارش ایسنا، متخصصان علوم پزشکی دانشگاه شیکاگو در این آزمایشات دریافته‌اند اضطراب ناشی از کلنجار رفتن با ریاضیات می‌تواند مناطقی را در مغز فعال کند که با تجربه به احساس دردهای جسمی و تشخیص تهدید غریزی، مرتبط هستند.

به گزارش سایت اینترنتی فیزورگ، این مطالعه به سرپرستی دکتر یان لیونز نشان داد در افرادی که هنگام مواجهه با مسائل ریاضی اضطراب شدیدی را تجربه می‌کنند، مناطقی از مغز که با احساس درد فیزیکی ارتباط دارند به فعالیت می‌افتند و هرچه این اضطراب و دلشوره بیشتر باشد این فعالیت عصبی نیز شدیدتر می‌شود و بنابراین احساس درد افزایش می‌یابد.

این متخصصان در بیانیه‌ای یادآور شدند: ما در این آزمایشات اولین مدرک عصبی را ارائه کرده‌ایم که نشان‌دهنده طبیعت تجربه فیزیکی مرتبط با ترس از ریاضیات است.

در مطالعات قبلی نیز نشان داده شده بود که سایر انواع استرس‌های روانی مانند انزوای اجتماعی و یا شکست عاطفی نیز می‌توانند احساس دردهای جسمی را در انسان بروز دهند اما در مطالعه جدید درواقع برای اولین بار واکنش درد مرتبط با حضور در یک موقعیت ایجاد اضطراب به جای خود حادثه استرس‌زا، آزمایش شده است.

در این آزمایش معلوم شد که حتی حضور در یک موقعیت ناخوشایند و نگران‌ کننده نیز پیش از اینکه حادثه‌ای رخ بدهد می‌تواند مناطق عصبی را با ایجاد درد جسمی ارتباط داده‌اند را فعال سازد و عملا احساس درد بدنی در انسان بوجود آورد.

این مطالعه در مجله پلوس وان منتشر شده است.

در تاریخ 21 دسامبر میلادی، خورشید، زحل(کیوان)، زهره، مشتری(ژوپیتر)، عطارد، مریخ و کره زمین در امتداد یکدیگر قرار خواهند گرفت و یک مسیر صاف از آغاز منظومه خورشیدی تا هسته آن یعنی خورشید را تشکیل خواهند داد.

بسیاری این شایعه را تکرار می‌کنند که مغز انسان آن‌قدر بزرگ و پیچیده است که هر قدر هم از آن استفاده شود،‌ باز فقط ده درصد از آن به کار گرفته می‌شود و 90 درصد بقیه بدون استفاده می‌ماند. آیا این شایعه درست است؟

 شاید شما هم تا به حال این جمله را شنیده باشید که آدم‌ها فقط از 10 درصد مغزشان استفاده می‌کنند. خیلی‌ها از این جمله برای نشان دادن بزرگی و توانمندی‌های مغز انسان استفاده می‌کنند و با تاکید هم می‌گویند که هر‌قدر هم که از مغزت استفاده کنی، باز 90 درصد آن بدون استفاده می‌ماند. اما چه‌قدر این ادعا درست است؟
به گزارش لایفز لیتل میستریز، ریشه این شایعه مشخص نیست و کسی نمی‌داند که از کجا آمده است. اما نتیجه تحقیقات روشن است: تصاویری که از مغز گرفته شده، به وضوح نشان می‌دهد که ما از اکثریت مغز خود استفاده می‌کنیم. البته همان‌طور که انسان به طور همزمان از همه ماهیچه‌های بدنش استفاده نمی‌کند، در هر لحظه تمامی بخش‌های مغز با هم مشغول فعالیت نیستند.
از سوی دیگر، از دیدگاه فرگشتی هم که به این ادعا نگاه کنیم، به نظر بی‌معنا می‌رسد، در مورد سایر اندام‌های بدن،‌ مثل قلب، ریه‌ها یا کبد، انسان تنها از 10 درصد آن‌ها استفاده نمی‌کند،‌ پس چرا باید در مورد مغز جریان متفاوت باشد و فقط از 10 درصد از مغزش استفاده کند؟ شاید کسانی که با این که خوب می‌دانند حرف چه کسی قابل اعتماد‌تر است، ‌اما باز چنین شایعه‌هایی را دنبال می‌کنند و تکرار می‌کنند، خودشان فقط از 10 درصد از مغزشان استفاده می‌کنند!

کنث اپل (Kenneth Appel)یکی از اولین ریاضیدانانی که با استفاده از رایانه موفق به اثبات یک قضیه مشهور ریاضی شد، در سن 80 سالگی درگذشت.
 
اپل در سال 1979، قضیه چهار رنگ را اثبات کرد. بر اساس این قضیه، می‌توان فقط با استفاده از چهار رنگ و بدون مرزبندی قلمروها با رنگ یکسان، یک نقشه را رنگ‌آمیزی کرد.
 
این قضیه نخستین بار در سال 1852 توسط یک نقشه‌کش انگلیسی مطرح شد و گرچه حقیقی‌بودن آن بدیهی به نظر می‌رسید، اما دهه‌ها ذهن ریاضی‌دانان را به خود مشغول کرده بود.
 
برای اثبات آن، اپل و همکارانش ابتدا نشان دادند که تمامی نقشه‌های ممکن را می‌توان به مجموعه‌ای از یک هزار و 936 شکل کاهش داد. آنها سپس برای ثابت‌کردن این قضیه، تمامی این اشکال را با استفاده از ابررایانه IBM آزمایش کردند.
 
در آن زمان این ابررایانه یک اتاق کامل را اشغال می‌کرد، اما قدرت آن از یک گوشی‌هوشمند امروزی کمتر بود.
 
استفاده از ابرکامپیوتر برای اثبات یک قضیه ریاضی در آن زمان موفقیتی بزرگ به شمار می‌رفت.
 
نیویورک تایمز تاریخ مرگ این ریاضیدانان را 19 آوریل اعلام کرده است.

تصور کنید می‌خواهید ثابت کنید بی‌نهایت زوج عدد اول وجود دارد که تفاضل‌شان 2 است؛ به جای آن ثابت می‌کنید بی‌نهایت زوج عدد اول وجود دارد که تفاضل‌شان کمتر از 70,000,000 است. این بزرگ‌ترین کشف ریاضی سال‌های اخیر است.

مارتین هوارد، ریاضیدان مرکز پل جان اینس اذعان کرد: این نخستین نمونه عینی از انجام محاسبات علمی و ریاضیاتی طی فرآیندهای زیستی است.